حجت الاسلام قاسمیان در هیئت «انصار روح الله» اردوی مثل خمینی(ره) بخش اول کلام خود را به نکتهای اخلاقی برای طلاب اختصاص دادند. ایشان سخن خود را با آیاتی از قرآن در رابطه با زمان پیش از پیامبری حضرت یوسف و حضرت موسی آغاز کردند:
ما دو آیه در قرآن داریم که تعبیر نزدیک به هم دارند. یکی در سوره یوسف و دیگری در سوره قصص. «و لمّا بلغ اشدّه و استوی آتیناه حکما و علما».
پیغمبر که یکباره و دفعی پیغمبر نمی‌شود. پیغمبر شدن یکسری مقدمات دارد.
خب حضرت موسی و یوسف اینگونه شدند، چه ربطی به ما دارد؟ می‌فرماید: وکذلک نجزی المحسنین. هر کسی که موج رادیواش را درست تنظیم کند، آن را دریافت می‌کند.
مردم خیال می‌کنند هر کسی که می‌میرد رابطه‌اش با دنیا قطع می‌شود در حالی که شهید ارتباطش با دنیا قطع نمی‌شود بلکه قوی‌تر هم می‌شود. ارتباط شهید با دنیا از مقام عنداللهی‌ست. شهید سلیمانی هم برای دشمنان بسیار خطرناک‌تر از سردار سلیمانی‌ست. چون تازه لشکرکشی او شروع شده است. و یستبشرون بالذین لم یلحقوا بهم من خلفهم الّا خوف علیهم و لا هم یحزنون.
ایشان در ادامه به دو جنبه خودسازی طلاب اشاره کردند:
«أوَلَم نعمّرکم ما یتذکّر فیه من تذکّر» در روایت آمده ۱۸سال. یعنی بعد ۱۸سال برو در کار آخرت. اینکه میگویند تو هنوز بچه‌ای اصلا معنا ندارد.
یک طرف دیگر به فکر دیگران بودن است. «وفی أموالهم حقّ معلوم للسائل و المحروم» ، «الخلق عیال الله»
ائمه ما چقدر به رسیدگی امور مردم اهتمام داشتند؟ به قدری که حتی در میان طواف، رسیدگی به مردم را اولویت می‌دادند.
یک وقتی ما نزد یکی از بزرگان بودیم. حرف از خدمات اجتماعی طلبه‌ها شد. ایشان گفت که اهل‌بیت که این کارها را میکردند، چون درس نداشتند!!
حجت الاسلام قاسمیان در قسمت بعدی سخنان خود، به مسئله جنگ روایت‌ها و جنگ شناختی ناظر به ناامید کردن مردم تکیه کرده و با بیان آیه ۵۲ سوره حج این مسئله را توضیح دادند:
یکی از کارهای مهم انبیاء این بود که آینده امیدوار کننده می‌ساختند. «و ما أرسلنا من قبلک من رسول و لا نبیّ إلا إذا تمنی ألقی الشیطان فی أمنیّتِه…»
انبیاء اُمنیّه می‌ساختند؛ آینده امیدوار کننده. دشمن همیشه سعی می‌کند ما را در زمان کنونی نگه دارد و روایت خودش را برای ناامید کردن ما بیان می‌کند. ما بعضا در دقیقه ۹۰ حال همدیگر را می‌گیریم. دشمن یک چارچوب فسق درست می‌کند و ما هم در آن زمین بازی می‌کنیم. هرچه خبر بد و منفی و ناامیدکننده می‌بینیم منتشر می‌کنیم ولی اخبار خوب و امیدوارکننده را منتشر نمی‌کنیم. با همین کارها جو ایجاد می‌شود که خیلی فضا خراب است.
باید حواسمان جمع باشد که مصداق «کالتی نقضت غزلها من بعد قوه انکاثاً» نشویم.
اسرائیل الآن مصداق «یخربون بیوتهم بأیدیهم» است. اتفاقات دنیا دارد به نفع ما رقم می‌خورد. همین قضیه قرآن سوزی پاس گل دشمن بود به ما.
در این وضعیت جهانی ما باید خودمان را طلبه آخرالزمان بدانیم. هر روز بگوییم «اللّهمّ إنّی أجدّد له فی صبیحه یومی هذا عهداً و عقداً و بیعتاً له فی عُنُقی».
ایشان در ادامه با اشاره به این نکته که طلاب نباید مشغول پروژه‌های خودساخته بشوند فرمودند: ما باید پروژه ولی را جلوببریم. قرآن درباره اصحاب انبیاء می‌گوید: «و کأیّن من نبیٍّ قاتَلَ مَعَه…» این معیت مهم است. در معیت با ولی باید جنگید. نه اینکه برای خودمان پروژه باز کنیم. دست میاندار را نگاه کنید. اصلا معنی ندارد برای خودتان برنامه داشته باشید. باید با برنامه ولی پیش بروید. اصلا اگر اینجور نباشید درتشخیص اولویت ها دچار خطا می‌شوید.
ما نسبت به حضرت آقا دچار حجاب هم‌عصری شدیم. او امام المسلمین است. شخصیتی که مؤید به تأییدات است.
یک زمانی که آقای بهاءالدینی کسالت داشتند، حضرت آقا به عیادت ایشان رفتند. آقای بهاءالدینی دست به سینه گذاشتند و خطاب به آقا فرمودند: السلام علیک یا ودیعه الله.
این مسئله بسیار مهمی‌ست که ما همه برنامه‌هایمان را با خواست ایشان تنظیم کنیم.
اگر باور داری که تو رِبّی هستی، باید اول نَفَس خودت پر از امید باشد و نَفَس امید را در دیگران بدمی. زیر آتش گلوله‌های دشمن که همه زمین‌گیر می‌شدند، وقتی یکی دو نفر بلند می‌شدند و می‌دویدند، بقیه هم پشت سر آنها بلند می‌شدند. ربّیّون اینگونه‌اند.
ایشان منطق و پشتوانه مسئله رِبّی و ربّانی را قرآن معرفی نموده و فرمودند: ما باید با قرآن تحلیل کنیم و منطق قرآن را به دست بیاوریم. اگر این نباشد قطعا اشتباه خواهیم کرد. درگیری ما با بعضی مسئولین این است که با قرآن تحلیل نمی‌کنند. به یکی از سرداران رشید اسلام گفتم مگر ما با قواعد دافوس جنگ را پیش بردیم که الآن میخواهید آن را به ما بفهمانید؟ «قدکان لکم آیه فی فئتین التقتا فئه تقاتل فی سبیل الله و أخری کافره یرونهم مثلیهم رأی العین و الله یؤیّد بنصره من یشاء». در جنگ بدر آنها مسلمانان را دو برابر می‌دیدند. اینها قواعد ماست. اختصاصی به جنگ بدر ندارد و لذاست که در ادامه آیه می‌فرماید: «إنّ فی ذلک لعبرهً لأولی الأبصار»
دشمنان وقتی قرآن را می‌سوزانند، می‌دانند با چه چیزی مقابله کنند. با خودتان عهد کنید که قرآن از دستتان نیفتد. فهم و باور آیات قرآن باید در زندگی ما جاری باشد.
