پدیدآورنده: سید مصطفی مدرس
مثل المومن الخالص کمثل الماء[۱]…
دو قطره آب که به هم نزدیک شوند، تشکیل یک قطره بزرگتر را می دهند. اما دو تکه سنگ هیچ گاه با هم یکی نمی شوند! پس هرچه سخت تر و قالبی تر باشیم فهم دیگران برایمان مشکلتر و در نتیجه امکان بزرگتر شدنمان نیز کاهش می یابد. آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ به مراتب سرسخت تر و در رسیدن به هدف خود، لجوج تر و مصمم تر است. سنگ پشت اولین مانع جدی می ایستداما آب راه خود را به سمت دریا می یابد. در زندگی، معنای واقعی سرسختی، استواری و مصمم بودن را، در دل نرمی و گذشت باید جست و جو کرد…
گاهی لازم است کوتاه بیایی…
گاهی نمی توان بخشید و گذشت اما می شود چشم را بست و عبور کرد. گاهی نگاهت را به سمت دیگر بدوز که نبینی…
ولی با آگاهی و شناخت. و آنگاه حدا را خواهی شناخت.
[۱] . بحارالانوار- ج ۸۰- ص ۳۴۰٫
