پدیدآورنده: حسین کاظم زاده
یکی از مشکلات سبک زندگی برخی یا بسیاری از طلاب عدم استمرار و استقامت و تنوع طلبی در روشها و مسیرهای طلبگی است.
طلبه بالطبع در مقابل خود برنامه های متعدد و مسیرهای متفاوت می بیند که سلوک در هر یک و رسیدن به حداقل مطلوب، قواعد و ملزوماتی دارد. مسیرهای مختلف علمی، عملی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و….
فعلا در مقام این نیستیم که بگوییم چه طور می توان تمام این جوانب را با هم جمع نمود. نکته ای را تذکرا یادآور می شویم و آن اینکه رسیدن به مطلوب در هر برنامه و مسیری، مستلزم استقامت و انس و استمرار در آن مسیر است. روحیه بیماری که بعضا در میان طلاب وجود دارد روحیه باری به هر جهت و تنوع طلبی است. یعنی چند صباحی مثلا وارد فقه می شود و انگیزه مجتهد شدن و فقیه شدن او راست، اندکی بعد که سختی های این مسیر خود را به ایشان می نماید و حس می کند که باید حسابی زحمت بکشد؛ طمع فیلسوف شدن او را به راه می اندازد، شبانه روز آمالش فیلسوف شدن و تحول علوم انسانی مثلا هدفش می شود؛ این جا هم بعد از ایامی، تغییر مسیر رخ داده و تاریخ اسلام و مورخ شدن غایتش می شود. و این داستان ادامه دارد تا اینکه این طلبه با استعداد، می شود اقیانوسی به عمق یک میلی متر که عملا هیچ کاری هم از او در رفع گرفتاریهای اجتماعی برنمی آید.
واکاوی روان شناسانه این طلبه، این طور است ظاهرا که ایشان بعد از شروع مسیر علمی خود، دچار روزمرگی شده و نمی تواند خود را از این روزمرگی نجات دهد، لذا پناه می برد به تغییر مسیر خود. در حالی که هنر و اصل کار دقیقا این جاست که بعد از آنکه یک مسیر به حالت عادی خود برگشت و از آن تب و تاب اولیه افتاد، بتوان آن را ادامه داد.
از قضا یکی از معارف اسلامی که در قرآن مکرر به آن اشاره رفته است توجه و تذکر دادن بندگان به آیات الهی است، توجه به موارد ذکر شده در قرآن این را به ما نشان می دهد که آیات مذکوره در قرآن کریم، نشانه های به حسب ظاهر معمولی است که ما در زندگی مان، عدم توجه به آنها کاملا نهادینه شده است. آیاتی چون همسر، شب، روز،کوه،خودمان و…. همه حاکی از این است که کافی است شما توجه کنید به همین موارد عادی اطراف خود، تا آیات الهی را فراوان ببینی.
این انس و توجه به خود و پدیده های اطراف خودمان و تلاش برای کشف آیه بودن آنهاست که انسان را پیش می برد. اگر عادت کنیم که با مسیر طلبگی خود انس بگیریم، دم دمی مزاج نباشیم و به قواعد کسب هر دانش که طبیعتا همراه با موانع و سختی هایی است عادت کنیم؛ آرام آرام آیه بودن و باطن آن برای ما رخ می نماید و طلبه را در طی طریق خود محکم می کند.
