روایات در باب اهمیت کار تشکیلاتی ۲

2 بهمن, 1399 اخبار خانه طلاب جوان, خانه طلاب جوان, درس حوزوی 892 بازدید

۱۷-عَنْ أَبِی‏جَعْفَرٍ عَنْ آبَائِهِ عَنِ النَّبِیِّ صلّی‏الله‏علیه‏وآله قَالَ: ثَلَاثَهٌ رَاحَهُ الْمُؤْمِنِ؛ التَّهَجُّدُ آخِرَ اللَّیْلِ وَ لِقَاءُ الْإِخْوَانِ وَ الْإِفْطَارُ مِنَ الصِّیَامِ. (امام باقر از پدرانش از پیغمبر صلّی‏الله‏علیه‏وآله نقل کردند که فرمود: سه چیز، مایه خوشى مؤمن است: بیدارى آخر شب، و دیدار برادران، و گشودن روزه.)[۱]

۱۸- قال أَبَو‏عَبْدِاللَّهِ علیه‏السّلام لِأَصْحَابِهِ: اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا إِخْوَاناً بَرَرَهً مُتَحَابِّینَ فِی اللَّهِ مُتَوَاصِلِینَ مُتَرَاحِمِینَ تَزَاوَرُوا وَ تَلَاقَوْا وَ تَذَاکَرُوا أَمْرَنَا وَ أَحْیُوه. (امام صادق علیه‏السّلام به یاران خویش می‏فرمود: از خداى بترسید، و برادران نکوکار و دوست‏دار در راه خدا باشید؛ دل‏جوى و مهربان باشید، به دیدن یک‏دیگر بروید و مشکلات هم‏دیگر را رسیدگی کنید، و امر ما را به پا دارید و احیا کنید.)[۲]

۱۹- عَنْ أَبِی‏جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ علیه‏السّلام قَالَ: اجْتَمِعُوا وَ تَذَاکَرُوا تَحُفَّ بِکُمُ الْمَلَائِکَهُ. رَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَحْیَا أَمْرَنَا. (امام باقر علیه‏السّلام فرمود: گرد هم آیید و از یک‏دیگر یاد کنید، تا فرشتگان پیرامون شما را فرا گیرند. خدا ببخشد کسى را که امر ما را احیاء کند.)[۳]

۲۰- قُلْتُ لِأَبِی‏عَبْدِاللَّهِ علیه‏السّلام: إِنِّی مَرَرْتُ بِقَاصٍّ یَقُصُّ وَ هُوَ یَقُولُ: هَذَا الْمَجْلِسُ الَّذِی لَا یَشْقَى بِهِ جَلِیسٌ. فَقَالَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ علیه‏السّلام: هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ أَخْطَأَتْ أَسْتَاهُهُمُ الْحُفْرَهَ. إِنَّ لِلَّهِ مَلَائِکَهً سَیَّاحِینَ سِوَى الْکِرَامِ الْکَاتِبِینَ فَإِذَا مَرُّوا بِقَوْمٍ یَذْکُرُونَ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ قَالُوا قِفُوا فَقَدْ أَصَبْتُمْ حَاجَتَکُمْ فَیَجْلِسُونَ فَیَتَفَقَّهُونَ مَعَهُمْ فَإِذَا قَامُوا عَادُوا مَرْضَاهُمْ وَ شَهِدُوا جَنَائِزَهُمْ وَ تَعَاهَدُوا غَائِبَهُمْ فَذَلِکَ الْمَجْلِسُ الَّذِی لَا یَشْقَى بِهِ جَلِیسٌ‏.[۴] (به امام صادق علیه‏السّلام عرض کردم: داستان‏سرایى را دیدم که قصّه تعریف می‏کرد و مى‏گفت: این است آن مجلسى که هر که در آن نشیند، شقى نگردد. امام صادق علیه‏السّلام فرمود: هیهات هیهات‏، به خطا رفته. همانا براى خداوند جز کرام کاتبین، فرشتگانى است سیّاح ‏که چون به مردمى برخورند که از محمّد و آل‏محمّد یاد کنند، گویند: بایستید که به‏حاجت خود رسیدید. سپس مى‏نشینند و با آن‏ها علم می‏آموزند و چون برخیزند، از بیماران‏شان عیادت کنند و بر سر مرده‏هایشان حاضر شوند و از غائب‏شان خبرگیرى کنند. اینست مجلسى که هر که در آن نشیند، شقى نگردد.)[۵]

۲۱- عَنْ أَبِی‏عَبْدِاللَّهِ علیه‏السّلام قَالَ: مَا اجْتَمَعَ ثَلَاثَهٌ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ فَصَاعِداً إِلَّا حَضَرَ مِنَ الْمَلَائِکَهِ مِثْلُهُمْ فَإِنْ دَعَوْا بِخَیْرٍ أَمَّنُوا وَ إِنِ اسْتَعَاذُوا مِنْ شَرٍّ دَعَوُا اللَّهَ لِیَصْرِفَهُ عَنْهُمْ وَ إِنْ سَأَلُوا حَاجَهً تَشَفَّعُوا إِلَى اللَّهِ وَ سَأَلُوهُ قَضَاءَهَا وَ مَا اجْتَمَعَ ثَلَاثَهٌ مِنَ الْجَاحِدِینَ إِلَّا حَضَرَهُمْ عَشَرَهُ أَضْعَافِهِمْ مِنَ الشَّیَاطِینِ فَإِنْ تَکَلَّمُوا تَکَلَّمَ الشَّیْطَانُ بِنَحْوِ کَلَامِهِمْ وَ إِذَا ضَحِکُوا ضَحِکُوا مَعَهُمْ وَ إِذَا نَالُوا مِنْ أَوْلِیَاءِ اللَّهِ نَالُوا مَعَهُمْ فَمَنِ ابْتُلِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ بِهِمْ فَإِذَا خَاضُوا فِی ذَلِکَ فَلْیَقُمْ وَ لَا یَکُنْ شِرْکَ شَیْطَانٍ وَ لَا جَلِیسَهُ فَإِنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَا یَقُومُ لَهُ شَیْ‏ءٌ وَ لَعْنَتَهُ لَا یَرُدُّهَا شَیْ‏ءٌ ثُمَّ قَالَ ص-فَإِنْ لَمْ یَسْتَطِعْ فَلْیُنْکِرْ بِقَلْبِهِ وَ لْیَقُمْ وَ لَوْ حَلْبَ شَاهٍ أَوْ فُوَاقَ نَاقَهٍ.[۶] (امام صادق علیه‏السّلام فرمود: هر گاه سه تن یا بیشتر از مؤمنین انجمن کنند، به همان شماره از فرشتگان حاضر شوند، تا اگر آن‏ها دعاى خیرى کنند، فرشتگان آمین گویند و اگر از شرّى پناهى جویند، فرشتگان دعا کنند تا خدا آن شرّ را از آن‏ها بگرداند و اگر حاجتى سؤال کنند، نزد خدا شفاعت کنند و قضاى آن را از خدا بخواهند. و هر گاه سه تن از دشمنان ولایت آل‏محمّد صلّى‏اللَّه‏علیهم یا بیشتر انجمن کنند، ده برابر آن‏ها از شیاطین حاضر شوند تا اگر سخنى گویند، شیاطین هم مانند سخن آن‏ها گویند و چون بخندند، شیاطین هم بخندند، و هر گاه از اولیاء خدا بدگویى کنند، شیاطین هم بدگویى کنند. پس هرکس از مؤمنین که گرفتار آن‏ها شود، چون در این مطالب وارد شدند، باید برخیزد و شریک و هم‏نشین شیطان نشود. زیرا در برابر غضب خداى عزّ و جلّ، چیزى یاراى مقاومت ندارد و لعنت خدا را چیزى باز نگرداند. سپس آن حضرت فرمود: و اگر نتواند باید به دل انکار کند و برخیزد، هر چند به‏قدر دوشیدن گوسفند و یا شترى باشد.)

۲۲- سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ علیه‏السّلام یَقُولُ: لَیْسَ شَیْ‏ءٌ أَنْکَى لِإِبْلِیسَ وَ جُنُودِهِ مِنْ زِیَارَهِ الْإِخْوَانِ فِی اللَّهِ بَعْضِهِمْ لِبَعْضٍ. قَالَ: وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَیْنِ یَلْتَقِیَانِ فَیَذْکُرَانِ اللَّهَ ثُمَّ یَذْکُرَانِ فَضْلَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ فَلَا یَبْقَى عَلَى وَجْهِ إِبْلِیسَ مُضْغَهُ لَحْمٍ إِلَّا تَخَدَّدُ حَتَّى إِنَّ رُوحَهُ لَتَسْتَغِیثُ مِنْ شِدَّهِ مَا یَجِدُ مِنَ الْأَلَمِ فَتَحُسُّ مَلَائِکَهُ السَّمَاءِ وَ خُزَّانُ الْجِنَانِ فَیَلْعَنُونَهُ حَتَّى لَا یَبْقَى مَلَکٌ مُقَرَّبٌ إِلَّا لَعَنَهُ فَیَقَعُ خَاسِئاً حَسِیراً مَدْحُوراً. (شنیدم حضرت امام کاظم علیه‏السّلام مى‏فرمود: براى شیطان و سپاهیانش چیزى ناراحت‏کننده‏تر از دید و بازدید برادران دینی، براى خدا، نیست. فرمود: به‏راستى که دو مؤمن، یک‏دیگر را ملاقات می‏نمایند و گفت‏وگوى خدا می‏کنند. سپس گفت‏وگوى برترى ما اهل‏بیت را می‏نمایند. پس گوشتی باقى نمی‏ماند بر صورت ابلیس، مگر این‏که فرو ریخته مى‏شود تا آن‏که روحش استغاثه می‏کند از شدّت آن‏چه از درد می‏یابد. پس ملائکه آسمان و دربانان بهشت آن را مى‏فهمند و وى را لعنت می‏کنند تا آن‏که فرشته ‏مقرّبى باقى نمی‏ماند، مگر آن‏که او را لعنت می‏کند. پس مى‏افتد رانده شده و رنج دیده و دور گشته.)[۷]

۲۳- سمعت أباعبداللّه جعفربن‏محمّد علیهماالسّلام یقول: إنّ من روح اللّه تعالى ثلاثه: التّهجّد باللّیل و إفطار الصّائم و لقاء الإخوان.[۸] (امام صادق علیه‏السّلام: از جمله موارد شمول رحمت خداوند، سه مورد است: نماز شب، افطار دادن روزه‏دار، دیدار برادران دینی.)

۲۴- الامام السّجاد علیه‏السّلام قال بحضرته رجلٌ: اللّهمّ أغننی عن خلقک. فقال: لیس هکذا، إنّما النّاس بالناس، و لکن قُل: «اللّهمّ أغننی عن شرار خلقک».[۹] (کسى در حضور امام سجاد علیه‏السّلام گفت: خدایا مرا از آفریدگانت بی‏نیاز ساز! امام فرمود: چنین نیست، مردمان به یک‏دیگر وابسته‏اند. بلکه بگو: خدایا مرا از مردمان بد، بی‏نیاز ساز.)

۲۵- الامام الصّادق علیه‏السّلام: … إنّه لا بدّ لکم من النّاس. إنّ أحدا لا یستغنی عن النّاس حیاته، و النّاس لا بدّ لبعضهم من بعض.[۱۰] (امام صادق علیه‏السّلام: شما از دیگران ناگزیرید. هیچ‏کس در زندگى خویش، از مردمان دیگر بی‏نیاز نیست. و ناگزیر بعضى به بعضى دیگر نیاز دارند.)

[۱]. همان

[۲]. مصادقه الاخوان، ترجمه خراسانى کاظمى، ص۳۳

[۳]. همان

[۴]. الکافی، ج۲، ص۱۸۷

[۵]. اصول کافى، ترجمه مصطفوى، ج۳، ص۲۶۹

[۶]. الکافی، ج۲، ص۱۸۸

[۷]. اصول کافى، ترجمه مصطفوى، ج‏۳، ص۲۷۱

[۸]. طرائف الحکم یا اندرزهاى ممتاز، متن، ج۲، ص۹

[۹]. همان

[۱۰]. الحیاه، ترجمه احمد آرام، ج۱، ص۴۰۸

۲۵- الامام الصّادق علیه‏السّلام: … إنّه لا بدّ لکم من النّاس. إنّ أحدا لا یستغنی عن النّاس حیاته، و النّاس لا بدّ لبعضهم من بعض.[۱۰] (امام صادق علیه‏السّلام: شما از دیگران ناگزیرید. هیچ‏کس در زندگى خویش، از مردمان دیگر بی‏نیاز نیست. و ناگزیر بعضى به بعضى دیگر نیاز دارند.)