امام خمینی در سال 1358 طی چند جلسه سخنرانی به تفسیر سوره مبارکه حمد پرداختند. ایشان در رابطه با دلیل ورود به این بحث عرفانی فرمودند:
«تقاضا شده بود که من یکی- دو مرتبه راجع به تفسیر بعضی آیات شریفه قرآن مطالبی عرض کنم. تفسیر قرآن، یک مساله‌ای نیست که امثال ما بتوانند از عهده آن برآیند؛ بلکه علمای طراز اوّل هم که در طول تاریخ اسلام، چه از عامه و چه از خاصه، در این باب کتاب‌های زیاد نوشته‌اند- البته مساعی آنها مشکور است- لکن هر کدام روی آن تخصص و فنّی که داشته است، یک پرده‌ای از پرده‌های قرآن کریم را تفسیر کرده است، آن هم به طور کامل معلوم نیست بوده [باشد]… در این اواخر هم یک اشخاصی پیدا شده‌اند که اصلًا اهل تفسیر نیستند، اینها خواسته‌اند مقاصدی [را] که خودشان دارند به قرآن و به سنت نسبت بدهند. حتی یک طایفه‌ای از چپی‌ها و کمونیست‌ها هم به قرآن تمسّک می‌کنند، برای همان مقصدی که دارند؛ اینها اصلًا به تفسیر کار ندارند، به قرآن هم کار ندارند، اینها مقصد خودشان را می‌خواهند به خورد جوان‌های ما بدهند، به اسم اینکه این اسلام است…
متأسفانه این جلسات به علت اعتراض برخی علما به ابعاد فلسفی-عرفانی مباحث امام خمینی ادامه نیافتاند.
تعداد جلسات: 5 جلسه
